کسل کننده بودن از آن دست ویژگی هایی است که همه سعی می کنیم از آن دوری کنیم و افرادی این چنینی را نمی توانیم ذره ای تحمل کنیم. زمانی همه چیز بدتر می شود که خود شما جز افراد کسل کننده باشید و نتوانید دایره دوستی و اجتماعی قوی داشته باشید. معمولا اولین روشی که احساس می کنید فردی کسل کننده است یا نه، حرف زدن و مکالمه با اوست. تقریبا همه ما تجربه صحبت با این افراد و تلاش برای پایان دادن به مکالمه را تجربه کرده ایم. برای اینکه شما از این دست افراد نباشید با سبکتو همراه باشید تا با ۱۰ خصوصیت افراد کسل کننده آشنا شوید و از آنها پرهیز کنید:

افراد کسل کننده در مکالماتشان توازن ندارند

این گونه افراد نمی توانند بین شنیدن، حرف دیگران و مکالمه با دیگران توازن بر قرار کنند. بنابراین یا خیلی زیاد حرف زده و حوصله طرف مقابل را سر می برند و افراد آنها را ترک می کنند و یا هنگام شنیدن حرف های طرف مقابلشان آنقدر ساکت هستند که دیگران شک می کنند که آیا واقعا به حرفهایش گوش می دهد یا نه؟ این عدم تقارن یک گفت و گوی نه چندان دوست داشتی شکل داده و معمولا افراد حاضر به ادامه آن نیستند.

کسل کننده ها به زبان بدن توجه ندارند

تقریبا همه با زبان بدن آشنا هستیم و برخی از علائم مهم آن را می شناسیم (یا حتما باید بشناسیم) توجه به زبان بدن یکی از مهمترین ویژگی های افراد و مدیران موفق است چرا که آنها می توانند سریع افکار شما را تشخیص داده و مطابق یا آن رفتار درستی از خود نشان دهند. افراد کسل کننده، آنقدر درگیر حرف زدنشان می شوند که اصلا توجه به طرف مقابلشان ندارند. آنها متوجه زبان بدن دیگران نمی شوند و درک نمی کنند که سر تکان دادن ها می تواند تنها به این دلیل باشد که دوست ندارند این مکالمه ادامه پیدا کند و صرفا از روی ادب است. دلایل زیادی وجود دارد که افراد تمایلی به ادامه مکالمه با شما نداشته باشند، برای اینکه فردی خسته کننده نباشید به زبان بدن آنها توجه کنید.

آنها بامزه نیستند

بامزه بودن از آن ویژگی هایی است که می تواند شما را در هر جمعی محبوب و دوست داشتنی کند. همه ما مقداری بامزه هستیم و گاهی می توانیم لبخند را به لب عزیزانمان بنشانیم. طنزپردازی نیاز به روحیه ای منعطف دارد که افراد کسل کننده فاقد آن هستند. آنها نمی توانند همزمان چند وجه مختلف یک موضوع را بررسی کنند و نقاط جالب آن را پیدا و به زبان طنز بگویند.

کسل کننده ها یک روند تکراری را هر روز انجام می دهند

تنوع بخش دوست داشتنی در زندگی افراد است، با اینکه از اصراف در آن به شدت باید جلوگیری کرد اما اعتدال در تنوع می تواند روی خوش زندگی را به شما نشان داده و کاری کند تا از هر روزتان لذت ببرید. لوپ زندگی و انجام دادن کارهای تکراری در روزهای تکراری اتفاق وحشتناکی است که متاسفانه افراد بسیاری را درگیر خودش می کند. سبکتو برای خارج کردن شما از این لوپ به وجود آمده است. از طرفی افرادی که در این دایره تکرار زندگی می کنند تبدیل به آدم های خسته کننده ای می شوند مانند زندگی خودشان. چرا که آنها در مکالمات حرف خاصی برای گفتن ندارند و دائما از یک اتفاق تکراری صحبت می کنند.

آنها حرف خاصی برای گفتن ندارند

در جامعه همیشه اتفاقی در حال رخ دادن است. افراد موفق و شاد همیشه اطلاعاتشان را به روز نگه می دارند و با موج های جامعه همسو می شوند. بر خلاف آنها افراد کسل کننده، به محیط اطرافشان بی توجه هستند. این بی توجهی موجب می شود تا در یک جمع چیزی برای گفتن نداشته باشند و چون در جریان مسائل نیستند هیچ صحبتی نمی کنند و معمولا با کلماتی مثل :نمی دانم،شاید این طور باشد یا خودت بهتر می دانی، به طرفشان پاسخ می دهند که طرف مقابل را برای ادامه مکالمه با آنها سرد کرده و تبدیل به افراد بی حوصله در جمع می شوند.

نظر شخصی در مورد مسائل ندارند

برای اینکه کسل کننده نباشید نسبت به افکار و باورهایتان نگاه انتقادی داشته باشید. نگاه انتقادی به معنی اینکه دائم از خودتان انتقاد کنید نیست بلکه به معنی سنجیدن افکارتان است. آیا آنها واقعا درست هستند؟چه طور از آنها دفاع می کنید؟ فکر کردن و پاسخ به این گونه سوالات می تواند کمک کند تا یک مکالمه موفق شکل بگیرد. در حالی که افراد کسل کننده باور خاصی برای خود ندارند و در نتیجه دایره موضوعاتی که می توانند صحبت کنند بسیار کم است. در نتیجه یا آنها بیش از حد از یک موضوع تکراری صحبت می کنند و یا بیشتر گفت و گو با آنها در سکوت خواهد گذشت.

داستان گفتن بلد نیستند

داستان یکی از بهترین روش ها برای شروع یک مکالمه است که کمک می کند افراد به حرف های شما توجه کنند. اینکه بتوانید در مورد موضوعی داستان تعریف کنید یک مهارت است اما اینکه بتوانید از هر داستان ربطی به داستان بعدی بدهید بدون اینکه شنونده مطلب را از دست بدهد، یک هنر است. افراد کسل کننده این توانایی را ندارند. آنها نمی توانند شنونده را به سمت داستان خود جلب کنند چون همانطور که در موارد بالا گفته شد هم بدون تمرکز داستان تعریف می کنند و هم توجهی به زبان بدن افراد ندارند.

آنها نمی توانند خودشان را جای دیگران بگذارند

گاهی لازم است خودمان را جای دیگران بگذاریم و از دید آنها به دنیا و مسائل پیرامون نگاه کنیم. یا به قولی پا در کفش آنها کنیم و راه رفتنشان را تمرین کنیم. با این کار علاوه بر اینکه آنها را قضاوت نمی کنیم، بلکه راحت تر می توانیم به زبان آنها صحبت کنیم و آنها را به صحبت هایمان جذب کنیم. اما افراد کسل کننده توانایی چنین کاری را ندارند. آنها نمی توانند خودشان را به جای فرد مقابل گذاشته و از دید او به بحث نگاه کنند و ببینند چه چیزی می تواند برای او جذاب تر باشد. به همین دلیل معمولا مخاطبان این افراد خیلی سریع از بحث با آنها خسته شده و به آنها کسل کننده می گویند.

حرف تازه ای ندارند

پژوهش ها در مغز انسان نشان داده که به طور طبیعی مغز دائم به دنبال نوآوری است. اگر شما چیز تازه ای برای شنوندگان نداشته باشید، قطعا آنها شما را رها خواهند کرد. در حقیقت افرادی که هر روز اطلاعاتشان را به روز می کنند خیلی بهتر با دیگران ارتباط بر قرار می کنند و برعکس، افراد کسل کننده، به دلیل اینکه اطلاعاتی در مورد پیرامونشان ندارند نمی توانند حرف جدیدی داشته باشند و همیشه از موضوعات و حرفهای تکراری صحبت می کنند. استن هایوارد می گوید:

” افراد کسل کننده در نظر من، کسانی هستند که من چیز جدیدی از آنها یاد نمی گیرم. بنابراین شناخت این آدم ها در مکالمات مدتی از زمان من را صرف می کند. البته گاهی افراد آنقدر پوچ و خالی از اطلاعات هستند که در همان جملات ابتدایی مشخص می شود.”

آنها کسی را وارد مکالمات خود نمی کنند

یکی از ویژگی هایی که فردی را کسل کننده می کند، ناتوانی او در ترغیب افراد به شرکت در یک مکالمه است. ماری هولاند در این باره می گوید:

“به نظر من زمانی این اتفاق می افتد که افراد کسل کننده، نکاتی از خودشان را با جزییات بسیار زیاد تعریف می کنند که نه به شنونده مربوط می شود و نه برایش مهم است. اگر شما در حال تعریف کردن ماجرایی هستید و برای گفتن یک جمله کوتاه 5دقیقه از جزییات آن صحنه می گویید و دیگران فقط به شما نگاه می کنند، متاسفم، شما فرد کسل کننده جمع هستید.

نظر شما درباره این افرا چیست؟ آیا شما هم در اطرافتان کسل کننده ها را می شناسید؟