تاریخ فلسفه - قرن هجدهم (هرمس) رقعی سلفون

امیل بریه (Émile Bréhier)‏ (12 آوریل 1876 در بار-لو-دوک- 3 فوریه 1952 در پاریس) فیلسوف فرانسوی و یکی از تاریخ‌دانان برجسته فلسفه غرب است. او همواره در تلاش بود تا یکی ازجامع‌ترین و مستندترین مجموعه‌های "تاریخ فلسفه" غرب را جمع آوری کند و با استناد به پیشینه اندیشه ی کهن غرب، تحقیقات خود را بر فلسفه ی یونانی (به ویژه فلسفه رواقی و نوافلاطونی) متمرکز سازد تا بدین وسیله موضوعات تاریخ‌مدار و سنت فلسفهٔ غرب را بر خاستگاهی تاریخی- انتقادی تبیین کند. مهم‌ترین اثر او، «تاریخ فلسفه» (بریه) (1921) است که در هفت جلد نگاشته شده‌است. این اثر در دو بخش مجزا تألیف شده که بخش اول آن در سه مجلد دورهٔ یونانی، دورهٔ انتشار فرهنگ یونانی و دورهٔ رومی، قرون وسطی و دورهٔ تجدد چاپ شده‌است. بخش دوم آن با تمرکز بر تاریخ فلسفهٔ جدید، مشتمل بر چهار مجلد تاریخ فلسفه قرن هفدهم، قرن هجدهم، قرن نوزدهم (نظام‌های فکری 1800 تا 1850) و قرن نوزدهم (دورهٔ نظام‌های پس از 1850) و قرن بیستم است. بخش‌های هفت‌گانهٔ مذکور با دو ضمیمهٔ «فلسفه شرق» و «فلسفه بیزانس» که دوستان بریه تألیف کردند، تکمیل شد و بدین ترتیب یکی از مهم‌ترین آثار تاریخ فلسفهٔ عمومی به زبان فرانسوی منتشر شد. برگردان فارسی چهار جلد نخست از مجموعهٔ مزبور را علی‌مراد داوودی، یحیی مهدوی و اسماعیل سعادت انجام داده‌اند. ترجمهٔ جلد پنجم (قرن هجدهم) که اسماعیل سعادت آن را ترجمه کرده با موضوعات طرح شده در جلد ششم تاریخ فلسفه کاپلستون ارتباط نزدیکی دارد با این تفاوت که کاپلستون تمرکز خود را بیشتر بر کانت متمرکز کرده بود و بریه در پی تبیین شرح مبسوط‌تری از فلسفه قرن هجدهم بود.