راهنمای درمان نگهدارنده با متادون و بوپرنورفین (مهرسا) بیاضی شومیز

دکتر حامد اختیاری، در سال 1375 با کسب رتبه 11 وارد دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران شد؛ رویارویی روزمره با افراد دچار اختلالات SUD ، علاقه‌مندی وی را نسبت به «نوروساینس و اختلالات شناختی مرتبط» برانگیخت به‌طوری‌که توانست با دریافت اولین کمک‌هزینه پژوهشی این حوزه در سال 2000، نخستین مقاله‌ی علمی خود را در سال 2001 با عنوان «نقش کورتکس پره فرونتال در تصمیم‌گیری‌های خطرناک» به چاپ برساند. فارغ‌التحصیلی ایشان در سال 2004 و پس از دفاع از پایان‌نامه‌اش در رابطه با تصمیم‌گیری خطرناک و رفتار بدون فکر، با اشتغال در «مرکز ملی مطالعات اعتیاد ایران» (INCAS) هم‌زمان شد که در نهایت به راه‌اندازی آزمایشگاه عصبی-شناختی ایشان در سال 2005 انجامید. دکتر اختیاری همچنین در سال 2010، یک برنامه تحقیقاتی را با نام «Translational Neuroscience Program» در پژوهشکده مطالعات علوم‌شناختی (ICSS) در تهران آغاز کرد. پذیرش در مقطع دکترای تصویربرداری عصبی در دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 2011 ، آغازگر شروع پروژه‌ی پایان‌نامه‌ای در مورد مبانی عصبی مهار پاسخ به وسیله‌ی fMRI شد که درنهایت به مهاجرت ایشان به آمریکا برای ادامه تحصیل در مقطع فوق دکترا و همکاری در مؤسسه‌ی تحقیقات مغزی لوریت LIBR با دکتر مارتین پاولوس، در همین زمینه منجر شد؛ ایشان از سال 2018 به بعد تاکنون، در جایگاه هیئت علمی در این مؤسسه به فعالیت مشغول‌اند.