جمهور (علمی و فرهنگی) رقعی شومیز

افلاطون، زاده ی 427 و درگذشته ی 347 پیش از میلاد، فیلسوف برجسته ی یونان باستان بود. او نخستین فیلسوفی است که آثار مکتوبش به جای مانده است. علاوه بر این، بسیاری او را بزرگترین فیلسوف تاریخ می دانند.افلاطون در آتن و در یک خانواده ی قدرتمند سیاسی و اشرافی متولد شد. او از بچگی بسیار تیزهوش بود. پدر افلاطون برای او بهترین معلم موسیقی، فلسفه، ژیمناستیک، و ادبیات را به خدمت گرفت. افلاطون در بیست سالگی برای تکمیل دانسته های خود، شاگرد سقراط شد و این همنشینی و شاگردی به مدت هشت سال ادامه یافت. او در سال 399 پیش از میلاد، شاهد اعدام خودخواسته ی آموزگارش سقراط به حکم دادگاه آتن بود و در اینباره نوشته است که سقراط پیشنهاد فرار از آتن را رد کرد. افلاطون پس از اعدام سقراط، آتن را ترک کرد. او برای چندین سال در شهرهای یونان و کشورهای بیگانه به گردش پرداخت و پس از سفری به سیسیل، در چهل سالگی به آتن بازگشت و مکتبی فلسفی ایجاد کرد که به نام آکادمی مشهور شد. افلاطون در سال 347 قبل از میلاد مسیح درگذشت و رهبری آکادمی را به خواهرزاده ی خود، اسپئوسیپوس که همچنین شاگردش بود، واگذار کرد.

 من، خردمندترین انسان هستم، چون یک چیز را می دانم و آن این است که هیچ نمی دانم. 

هدف از تعلیم و تربیت، این است که به ما یاد بدهد به چیزی که زیباست، عشق بورزیم.

یا باید چیستی چیزی که دنبالش هستیم را بفهمیم و یا حداقل خودمان را از بند توجیهی رها کنیم که به ما می گوید چیزی که نمی دانیم را می دانیم.