تراژدی قیصر (علمی و فرهنگی) رقعی شومیز

ویلیام شکسپیر، زاده ی سال 1564 و درگذشته ی سال 1616 میلادی، شاعر و نمایشنامه نویس انگلیسی بود. بسیاری او را بزرگترین نویسنده در زبان انگلیسی دانسته اند.شکسپیر در 26 آوریل 1564 در شهر استراتفورد در انگلستان غسل تعمید داده شد. شهرت او به عنوان شاعر، نویسنده، بازیگر و نمایشنامه نویس منحصر به فرد است و برخی او را بزرگترین نمایشنامه نویس تاریخ می دانند. با این حال، بسیاری از حقایق زندگی او مبهم است. پدرش از صاحب منصبان دیوانی بود که گویا بعدها با مشکلات مالی مواجه شد و مادرش، فرزند زمین داری نسبتا ثروتمند بود. شکسپیر احتمالا در مدرسه ی گرامر استراتفورد تحصیل کرد و در آنجا اطلاعات ارزشمندی درباره ی لاتین به دست آورد. اما او به آکسفورد یا کمبریج نرفت.درباره ی جوانی شکسپیر افسانه، فراوان است و سند معتبر اندک. اولین مدرکی که درباره ی او پس از مراسم تعمید و نام گذاری داریم، از ازدواجش در سال 1582 است، که ثمره ی آن، دختری متولد 1583 و یک دختر و پسر دوقلو در سال 1585 بود. شکسپیر پس از ازدواج به لندن رفت و در تماشاخانه مشغول بازی شد. او در آنجا وظیفه ی ویرایش نمایشنامه ها را به عهده داشت. شکسپیر از این موقعیت استفاده کرد و خود چند نمایشنامه نوشت که با استقبال رو به رو شد. پس از آن، تا هفت سال هیچ اطلاعی از فعالیت هایش در دسترس نیست اما وی احتمالا پیش از سال 1592 در لندن به عنوان بازیگر کار می کرده است. در این موقع، چندین گروه بازیگری در لندن و دیگر مناطق وجود داشت که ارتباط شکسپیر با یکی یا بیشتر از آن ها همگی حدسیات است. اما از ارتباط مفید و طولانی او با موفق ترین دسته ی بازیگران با نام مردان لرد چمبرلین اطلاع داریم که پس از به تخت نشستن جیمز اول، مردان شاه نام گرفتند.ویلیام شکسپیر در روز 23 آوریل 1616 میلادی در پنجاه و دو سالگی درگذشت. جسدش را دو روز بعد در کلیسای مقدس ترینیتی به خاک سپردند.

 قیصر هشدار پیشگو را نمی خواند، و در عمارت سنا در زیر نگاه مضطرب توطئه گران بر کرسی خویش می نشیند. متلوس سیمبر در برابر قیصر زانو می زند و درخواست نامه یی را به او تقدیم می کند که قیصر به این درخواست نیز توجهی نمی کند. سیمبر از دیگران یاری می خواهد، و یاری خواستن نشانه یی ست میان توطئه گران برای دشنه زدن به قیصر. توطئه گران از چند جهت به قیصر حمله می کنند، از پیش و پس به او ضربه های مهلک می زنند، قیصر را به زمین می اندازند و می کشند. بروتوس ابتکار عمل را به دست می گیرد. تربونیوس گزارش می دهد که مارک انتونی گریخته است.

بازیگری و بازی نویسی را در آن گروه و با سفر به شهرستان ها و روستاها و سرانجام به لندن فراگرفته است. تماشاخانه های لندن در سال های ۱۵۹۳ و ۹۴ به دلیل همه گیری طاعون بسته شد. در آن سال ها شکسپیر به حرفه ی سرایش اشعار روی آورد و دو کتاب شعر منتشر کرد به نام های ونوس و ادونیس و تجاوز به لوکرس، که این دو را می توان تنها آثاری از شکسپیر دانست که خود وی مستقیما در چاپ و انتشارشان دخالت داشته است. هر دو کتاب تقدیم شده اند به هنری رایوث لی ارل سات همپتون (۲۲)، این اشراف زاده ده سالی از شکسپیر جوان تر بود و شکسپیر به جز او آثارش را به کسی دیگر تقدیم نکرده است. این اشراف زاده ی صاحب نام شاید همان کسی باشد که شکسپیر در عاشقانه هایش پیوسته از زیبایی مردانه ی او یاد می کند. پس از طاعون بزرگ (۲۳) درهای تماشاخانه ها را از نو می گشایند و بنگاهی نمایشی به نام مردان چمبرلین (۲۴) تاسیس می شود. شکسپیر در این بنگاه شریک است و تا پایان دوران حرفه یی اش در این موسسه بازی می نویسد، به روی صحنه می رود