شعر زمان ما 05 - نیما یوشیج (نگاه) رقعی شومیز

نام کتاب:  شعر زمان ما 05

نویسنده: نیما یوشیج 

ناشر: نگاه

مترجم : محمد حقوقی 

نیما  یوشیج کوشید تجربه چندنسل از شاعران برجسته فرانسوی را در شعر فارسی بارور سازد. نیما توانست شعر کهن فارسی را که در شمار پیشروترین شعرهای جهان بود ولی در چند قرن اخیر کارش به دنباله روی و تکرار رسیده بود را با شعر جهان پیوند زند و بار دیگر جای والای شعر فارسی را در خانواده شعر جهان به آن بازگرداند. نیما توانست عقاید متفاوت و گاه متضاد برخی از بزرگان شعر فرانسه را یکجا در خود جمع کند و از آنها به سود شعر فارسی بهره گیرد. او عقاید و اصول شعری مالارمه که طرفدار عروض و قافیه بود را در کنار نظر انقلابی رمبو که خواستار آزادی کامل شعر بود ، قرارداد و با پیوند و هماهنگی بین آنها شعر سپید خود را به ادبیات ایران عرضه کرد . نیما از نظر زبانشناسی ذوق شعری ایرانیان را تصحیح کرد و با کاربرد کلمات محلی دایره پسند ایرانیان را در بهره برداری از زبان رایج و جاری سرزمینش گسترش داد. او یکی از بزرگان شعر فولکلور ایران شمرده می شود. نیما جملات و اصطلاحات متداول فارسی و صنایع ادبی بدیهی و تکراری را کنار نهاد تا از فرسودگی بیشتر زبان پیشگیری کند و اینچنین زبان شعری کهن فارسی که تنها استعداد بیان حالات ملایم و شناخته شده عرفانی و احساساتی را داشت ، توانایی بیان هیجانات ، دغدغه ها ، اضطرابات و بی تابی های انسان مدرن امروزی را به دست آورد. بدین ترتیب زبان شعری ایستا و فرسوده گذشته را به زبان شعری پویا و زنده بدل کرد. نیما همچون مالارمه ناب ترین معنی را به کلمات بدوی بخشید. او کلمات جاری را از مفهوم مرسوم و روزمره آن دور کرد و مانند مالارمه شعر را سخنی کامل و ستایشی نسبت به نیروی اعجاب انگیز کلمات تعریف کرد. نیما همچون ورلن تخیل و خیال پردازی را در شعر به اوج خود رساند و شعر را در خدمت تخیل و توهم گرفت نه تفکر و تعقل. نیما بر وزن شعر بسیار تأکید داشت. او وزن را پوششی مناسب برای مفهومات و احساسات شاعر می دانست...