نشانک چوبی ویژه | نشانگرکتاب

زمانى كه فهميدم به پايان رسيدم و كتاب قطورى هم شده‌ام به خود باليدم.
گمان مى كردم هرچه تعداد صفحاتم بيشتر باشد، پربار‌تر و تاثيرگذارتر خواهم بود.
تميز و آراسته بودم و كسى كه خط به خط كاملم مى‌كرد هم، گفتنى‌هاى ارزشمندى داشت.
شوق خوانده شدن داشتم و مى‌دانستم قد و قواره و محتوياتم باعث مى‌شود مدت زيادى مهمان دستان و نگاه خواننده‌ام باشم.
اما امان از وقتى كه خواننده‌ام براى ادامه‌ى خواندن من به استراحت نياز داشت.
براى آنكه كلمات را گم نكند ورق هايم را تا مى‌زد، خودكار در بدنم فرو مى‌كرد و …
پير مى‌شدم و نگران بودم، نگران جوان‌ترها، نگران كتاب‌هاى جديد و تميزى كه با هزار اميد و آرزو پا به كتابخانه‌ها مى‌گذاشتند و منتظر نوبت خواندنشان مى‌شدند.
تا اينكه بالاخره با موجودى به نام چوب‌الف ملاقات كردم. خودش را چوب‌الف نشانك معرفى كرد. سادگى‌اش به دلم نشست و نگرانى را از دلم پاك كرد.
بعد از سالها گمان مى‌كنم مى‌شود روى همراهيشان حساب كرد.