عرفان و رندی در شعر حافظ (مرکز) رقعی سلفون

داریوش آشوری (زاده 11مرداد 1317 تهران) نویسنده، اندیشمند، زبان شناس و مترجم ایرانی است. کار او در علوم سیاسی، جامعه شناسی، سخن سنجی، فلسفه و زبان شناسی است.شوری دانش آموخته دبیرستان های البرز و دارالفنون است. در دوران نوجوانی با مطالعه نشریات حزب توده به آن مکتب گرایش پیدا کرد، و پس از 28مرداد 1332مدتی عضو سازمان جوانان حزب توده بود. پس از چندی در سال 1336به حزب زحمتکشان ملت ایران (نیروی سوم) پیوست. آشوری در سال 1337از دارالفنون دانش آموخته و وارد دانشکده حقوق و علوم سیاسی و اقتصادی دانشگاه تهران شد و لیسانس اقتصاد خود را در سال 1342گرفت. در همان سال در دوره دکتری اقتصاد در همان دانشکده پذیرفته شد ولی آن را نیمه کاره رها کرد. کار تألیف کتاب، ترجمه، و نوشتن مقالات را از همین دوران شروع کرد. نخستین کتاب او، به نام فرهنگ سیاسی، در روزگار دانشجویی از او منتشر شد که هنوز هم، با نام دانشنامه سیاسی، در ایران در زمینه علوم سیاسی کتاب مرجع است و تاکنون بیش از سی چاپ از آن منتشر شده است. در همان دوران آشوری در موسسهٔ انتشارات فرانکلین به عنوان ویراستار در دائرةالمعارف فارسی و سپس در بخش انتشارات به کار مشغول بوده است.آشوری از بنیانگذاران کانون نویسندگان ایران و عضو انتخاب شدهٔ نخستین هیئت دبیران آن بوده است (1348). در دوران دانشجویی عضو هیئت اجراییه «جامعه سوسیالیست های نهضت ملی ایران» به رهبری خلیل ملکی بوده است.در دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، در موسسه شرق شناسی دانشگاه آکسفورد در بریتانیا، و دانشگاه زبان های خارجی توکیو تدریس کرده، و عضو هیئت مولفان لغت نامه فارسی در موسسه لغت نامه دهخدا (وابسته به دانشگاه تهران)، عضو هیئت ویراستاران دانشنامه ایرانیکا (دانشگاه کلمبیا در نیویورک) و از نویسندگان آن بوده است. همچنین سردبیری چند مجله ادبی و نیز نامه علوم اجتماعی را، در موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی (وابسته به دانشگاه تهران)، به عهده داشته است. پس از انقلاب با خانواده خود در فرانسه زندگی می کند.آشوری در قلمرو علوم اجتماعی و فلسفه مدرن به توسعه زبان فارسی از نظر دامنه واژگان و بهبود سبک نگارش یاری فراوان کرده است. آشوری در آثار خود واژگان نوترکیبی چون گفتمان، همه پرسی، آرمان شهر، رهیافت، هرزه نگاری، درس گفتار و مانند آن را به کار برد که معادلی برای آن در زبان فارسی وجود نداشت. فرهنگ علوم انسانی او شامل صدها ترکیب و واژه اشتقاقی تازه برای گسترش زبان فارسی در زمینه علوم انسانی و فلسفه است. از میان آثار او می توان به بازاندیشی زبان فارسی، شعر و اندیشه، تعریف ها و مفهوم فرهنگ، و فرهنگ علوم انسانی اشاره کرد. ما و مدرنیّت نام مجموعه مقاله هایی از اوست که در آن به تحلیل بحران فرهنگی جامعه ایران در مواجه مدرنیّت می پردازد. وی نویسندهٔ عرفان و رندی در شعر حافظ، است که تفسیری هرمنوتیکی از بنیادهای اندیشگی دیوان حافظ بر پایه پژوهش متن شناسانه تاریخی است.