مفهوم زمان و چند اثر دیگر (مرکز) رقعی شومیز

نام کتاب:  مفهوم زمان و چند اثر دیگر

نویسنده: مارتین هایدگر

ناشر: مرکز

مترجم: علی عبداللهی

کتاب مفهوم زمان و چند اثر دیگر (به آلمانی: Sein und Zeit) بزرگترین تلاش فیلسوف آلمانی مارتین هایدگر در سال 1927 و سند اصلی اگزیستانسیالیسم است.
هستی و زمان تأثیر قابل توجهی در فلاسفه بعدی، نظریه ادبیات و بسیاری از زمینه های دیگر داشت. گرچه بحث برانگیز است، اما قد و قامت آن در تاریخ فکری با چندین اثر کانت و هگل مقایسه شده است. هایدگر معتقد است که فیلسوفان از زمان افلاطون مفهوم وجود را اشتباه درک کرده اند و صرفا در تحلیل موجودات خاص از آن استفاده نادرست کرده اند. این کتاب تلاش می کند هستی شناسی را از طریق تجزیه و تحلیل دازاین یا "در جهان بودن" احیا کند. همچنین به دلیل آرایه ای از نوشناسی و زبان پیچیده و همچنین برخورد گسترده با "اصالت" به عنوان ابزاری برای درک و مقابله با امکانات منحصر به فرد و محدود فرد مورد توجه قرار گرفته است.
این کتاب به یک نسخه عرفی شده از پروژه مارتین لوتر تشبیه شده است، که هدف آن بازگشت الهیات مسیحی به مرحله اولیه و "اصلی" است. با توجه به این دیدگاه، جان دی کاپوتو خاطرنشان می کند که هایدگر پس از 10 سال آموزش به عنوان یک متکلم کاتولیک، در دهه 1920 مطالعه منظمی درباره لوتر انجام داد.
دازاین "انسان" نیست، اما چیزی غیر از "انسان" نیست - همین تمایز است که هایدگر را قادر می سازد ادعا کند که هستی و زمان چیزی غیر از انسان شناسی فلسفی است. علاوه بر این، طبق گفته هایدگر، دازاین "موجودی است که به مسئله معنای وجود دسترسی پیدا می کند".